Wala Akong Maisip Na Title Kasi Kung Anu-Ano Lang Ang Sinulat Ko Dito

Wala Akong Maisip Na Title Kasi Kung Anu-Ano Lang Ang Sinulat Ko Dito

ni Rijel R. Reyes

Nakilala ko si Eros Atalia noong nagpers yir college ako sa Unibersidad na Sawa na sa Tubig.

            May parang talk kasi noon sa Tan Yan Kee (student center ba ang TYK? Hindi ko  sure) pero hindi ako pumunta kasi tinatamad ako. Ang daming pumuntang mga kaklase ko. Mga dalawa. Joke. Mga apat. Funny daw at parang Bob Ong ang atake ni Atalia. Parang ang pangit naman ng ganung impression k’ako – kinukumpara at nakikita ka sa anino ng iba.

            Hanggang sa nabasa ko ang Peksman at Ligo Na U. Tulad ng iba, kinumpara rin kita sa kanya. Given na ang pareho kayong nakakatawa. Pero sa’king palagay, may mas pinagdadaanan ka (kung ano man yon ay hindi ko na alam).

            Joke lang. Magaling kaya tatay-tatayan namin. Ahe he he.

            So naging pormal ang pagkakakilala ko kay Atalia noong terd (3^rd) yir. Naging propersor ko siya sa isang subject kung saan kailangan namin gumawa ng parang baby thesis. Ayos lang. Sa awa ng Diyos, kinaya naman.

            Doon ko nalaman na hindi pala kailangang maging seryoso para seryosohin at magsalita ng seryoso sa hindi seryosong paraan. Tulad nang ikuwento niyang hindi niya maintindihan ang mga nag-aalaga ng aso. Dinadamitan, binibigyan ng bahay, katabi matulog, pinapakain, pinapamanicure/pedicure pero kapag sa ibang tao, hindi kayang gawin. “Man’s bestfriend hayop?! Bespren mo aso imbis na tao?!” Ayun. O di ba? May pinaglalaban siya? Joke. Ahe he he.

            Duon ko rin nalaman na ang burnik ay ang pinakahabang buhok sa ating katawan. Direktang konektado ito sa mga tissue, masel, at nerves sa mukha, partikular na sa mata, bibig at ngipin. Bilang pruweba niya, kapag hinatak ang burnik, mapapapikit ka. May mataas na tsansa din na mapapakagat labi.

            Sa hindi malamang dahilan, siya na naman ang propesor ko nu’ng sikand (2^nd) sem. Sa Retorika naman. Mas masaya to. Nalaman kong mahalay pala ang Leron Leron Sinta at Paruparong Bukid. Medyo na-ulol ako kung bakit tinuturo yun sa mga bata? Isa rin akong biktima. Dito ko rin nalaman na si Gary Granada ay isang dakilang mangingibig.

            Lalo kong nakilala si Eros nang isa ako sa mga pinagpala ng mahabaging langit na makapasok sa kanyang fiction writing clinic.

            So, ayun nga.

            Sawang-sawa ako o kami siguro sa pang-aalaska niya sa aming mga katha. Paduguan ng manuscript. Mas madugo mas masaya kasi mas marami siyang pang-aasar na gagawin. Lalo na kapag close reading. Titingnan kasi kung lohikal ba ang pagkakasunod-sunod ng mga pangungusap at pagkakaayos ng mga salita. Kapag hindi, ewan ko na lang.

            Gayunpaman, natuto ako. Bukod sa mang-alaska at magsulat, pinakamaligaya ang eat and run.