My Dream Professor

My Dream Professor

ni Ma. Kristina Magno

Simula bata pa lang nakahiligan ko na ang pagsusulat. Kaya simula nung araw na lumipat ako ng University of Santo Tomas, ang una kong tinanong ay “May Filipino Subject pa ba tayo ngayon?”

Bilang lahat kami noong mga panahong ‘yon ay first year pa lang. Hindi namin alam ang kasagutan. Kaya tinanong naming ito sa isa sa mga irregulars na pumapasok sa aming klase. Ayon sa aming babaeng irregular “Retorika” raw ang isa sa mga Filipino subjects na dapat naming kasabikan. Lalo na nagtuturo raw nito ang isa sa mga kilalang manunulat sa bansa  na si Eros Atalia. Noong mga panahong ‘yon ay nahihiligan ko pa lamang ang pagbabasa  ng mga dula kaya hindi naging pamilyar sa akin ang pangalan. Basta ang naaalala ko, noong mga oras na’yon kuminang ang aking mga mata sa tuwa at kasabikan na maging professor ko si Sir Eros Atalia.

Dumaan ang ikalawang taon ko sa unibersidad at hindi pa rin nawala ang aking kasabikan sa ikatlong taon ng pag-aaral. Dito ako unang nanalo ng “Honorable Mention” sa dulang may isang yugto category ng Gawad Ustetika. Sa unang beses doon ko nakita ang professor na matagal na nilang nababanggit. Ang sabi ko sa sarili ko “Konting panahon nalang at magiging professor na’rin kita!”

Sumapit ang aking ikatlong taon ng pag-aaral. Ikalawang semester pumasok ang “Retorika.” Naaalala ko pa noong mga panahon na hinihintay kong pumasok ang professor naming sa loob ng classroom. Sobra-sobrang tindi ng pagdadasal ko na sana si Sir Eros yung makita ko pagbukas ng pinto. Ngunit sa kasamaang palad, nakapalda ang pumasok. Sobrang nadismaya ako sa nakita ko. Sobrang nadismaya ako sa mga pangngalan, pandiwa, at pang-uri na itinuturo ng nakapaldang propesor sa Retorika. Hindi ko naisip na yung hinintay ko ng halos tatlong taon ay magiging ganito lang. Palagi akong kinukwentuhan ng mga kaibigan ko mula sa Journalism kung gaano ka-saya at ka-creative ang retorika class nila. Doon ko nalaman na hindi pala nagtuturo ng Retorika sa Asian Studies si sir Eros. Sa sobrang pagkalugmok, inisip kong i-drop nalang ang Retorika ko at kunin ito sa Journ. Ngunit dahil ito ay nangangailangan ng mahabang proseso, hindi ko na naituloy.  Pagkalipas ng ilang buwan, dumating na naman ang buwan ng Gawad ustetika. Naaalala ko pa na deadline na ng application at doon palang ako nag-aasikaso ng mga requirements. Umuwi na halos lahat ng English at Filipino Professors. Pero naabutan ko sa isang klase si Sir Eros. Naglakas loob ako na lumapit at magpapirma sa kanya kahit na hindi niya ako kilala at ni-minsan ay naging estudiyante.

Hanggang sa isang araw, nagkalat ang isang balita sa buong Artistang Artlets na magbubukas ng isang workshop si Sir Eros para sa mga aspiring writers at gusto matuto magsulat ng maikling kuwento. Bilang sanay na ako sa pagsusulat ng dula, naisipan kong sumali upang malaman ko kung  tama ba ang pagpili ko ng Asian Studies o pagsusulat nga ba talaga ang gusto kong tahakin. Hanggang sa isang araw habang naghihintay ako ng resulta ng Gawad Ustetika, sinabi na inurong daw ni Sir Eros ang deadline ng application para sa kanyang workshop. Inisip ko kung ito ba ay isang sign na sumali ako? O isang sign na kalimutan ko na? Hindi ko alam, pero sinubukan kong huwag palampasin ang pagkakataon. Sumapit ang gabi ng Gawad Ustetika, at sa kabutihang palad ako ay ginawaran ng “2^nd Place” sa kategoryang dulang may isang yugto.” Nung gabing iyon nakita ko na naman Si Sir Eros at naisip na “Siguro nga… ito na’yon. Kailangan na kailangan kong makasali sa workshop niya.”

Sa kabutihang palad, ako ay nakasali sa workshop ni Sir Eros. Hindi ko maipaliwanag ang kasiyahan. Na may isang manunulat na nakakaintindi sa’min katulad niya. Katulad niya na dumaan din sa kaliwa’t-kanan ng mga pilian kagaya namin. Lumipas ang isa, dalawa, tatlo, apat, hanggang limang meeting. Kahit na summer at pinapagalitan ako ng aking nanay.. sobrang nag-eenjoy ako dahil sa mga natututunan namin at doon ko naisip na tama ang sinabi nila tungkol kay Sir Eros.

Paglipas ng ilang linggo, doon ko napagtanto na hindi pala lahat ng bagay ay makukuha mo. Na-kahit gaano mo ka-gusto,  hindi lahat ng bagay ay makukuha mo.  Nanalo ako bilang bagong presidente ng Artistang Artlets. Pumapasok ako ng directing workshop  araw-araw. May ilang mga bagay na nangangailangan ng mahabang preparasyon sa organization bakasyon pa lang. Doon ko naisip na siguro nga hindi ako pwedeng maging selfish ngayon.  Na hindi lang para sa sarili ko ang oras ko. Nung mga oras na’yon hindi ko alam kung paano sasabihin kay Sir Eros na hindi ko na maitutuloy ang workshop. Sobrang hirap, dahil alam ko na itong workshop na ito ang makakatulong sakin magdesisyon ukol sa mga bagay na tatahakin ko pagtapos mag-aral. Ngunit sa kabila ng lahat ang sagot lang niya ay..”Pwede pa naman kayo humabol.”

Sa mga salitang ‘yon ako mas nakaramdam ng lungkot at hiya dahil sa kanyang kabutihan na ipinakita. Na yung professor na hinintay ko ng maraming taon ay kailangan ko rin palang i-let go. Ngunit ang mga salita ring ‘yon ang nagbigay sa’kin ng lakas na…siguro…siguro sa hiniharap. Siguro kung para talaga kami ng pagsusulat kahit na anong mangyari magkikita at magkikita pa’rin kami sa huli. Gaya ng isang pintuan na binigay sa akin noong nabigyan ako ng chance na maging propesor ri Sir Eros.