“Sasama ka?! o Sasama ka?!”

“Sasama ka?! o Sasama ka?!”

ni Don Evaristo

Hindi ko alam kung bakit ako kasama...

Isa lang naman ako sa mga daang-daang nag apply sa libreng workshop na walang bigat ang papel na may kalakip ang sample story na walang asim at anghang ang timpla. Tapang at kapal ng mukha ang armas kong dala para mapabilang sa mapipili.

“Bakit kita kukunin sa workshop?”

“Gusto ko pong matuto...”

Walang kwentang sagot, tingin pa lang sa akin talo na, pero okay lang kasi kahit papaano ay gumawa ako ng paraan kahit na alam kong palpak.Lumipas ang maraming mga araw hindi ko na inasahan pero paminsan-minsan ay umaaasa na baka matatawagan kahit sa panaginip pero ang panaginip ay pwede pala ang maging totoo.

“Congrats! Isa ka sa natanggap sa aking workshop”

Tuwang-tuwa na hindi maipaliwanag, dahil meron nang isang hakbang na natupad paakyat sa hagdan ng pangarap na tinitingala paitaas. 1-2-3-4^th meeting teka, hindi pala madali at hindi dapat magmadali dahil marami pa pala akong bigas na dapat kainin na akala ko ay matigas na ang aking buto para makipagbanggaan.

Tinuruang mag obserba, makinig, makisama, palawakin ang kamalayan, paliparin ang imahinasyon, kilalanin ang sarili at mangarap gamit ang sandatang lapis at papel subalit hindi lahat ng turo niya ay kaya kong gawin dahil hindi naman ako si Eros Atalia isa lamang ako sa mga taong nasa likod niya pero may simpleng pangarap na nais matupad na ngayon ay alam ko na kung bakit ako kasama...