Unang Putok: THE BOOK LAUNCH!

Nais pong pasalamatan ng The Erotics, ang lahat ng nagpunta, naghanap, naghintay at nangulit para sa Unang Putok ng The Erotics sa Aklatan 2013. Nais din po namin humingi ng pasensya para sa mga hindi nakabili ng kopya :( Mayroon hindi muna bumili ng ibang libro dahil hinhintay ang Unang Putok, mayroon pang galing sa klase at agad na dumiretso sa Aklatan, mayroon namang nagklase muna  tsaka bumalik, mayroon din namang taga-Bulacan pa pero hindi muna umuwi. At maraming umaali-aligid at pabalik-balik sa table para mag-abang.

Napag-sang ayunan ng grupo na pinakamahirap sagutin ang tanong na “Mayroon pa po bang libro?”, dahil naubos AGAD-AGAD-AGAD-AGAD, ang very, very, very, few and humble stocks namin on hand, (pati ‘yun sample namin, nakuha din haha). Hindi agad kami makapag-bigay ng konkretong sagot kung saan pa nila pwedeng masilayan ang libro.

Magkahalong tuwa ang naramdaman namin para sa mga interesado, na hindi naman kakilala o kaibigan at naging pala-isipan sa aming 15 kung ano ang susunod na mangyayari.

Kaya nang matapos ang Aklatan, sa Mang Inasal ng Alphaland, nagsimula kaming magplano.  Noong una, meet-up lang dapat para sa mga nagregister sa Aklatan na interesadong bumili. Naging meet and greet, pagkatapos dagdagan na raw ng signing session. Hanggang naging maging ideya ang sarili naming book launch. Sa gitna ng mga gutom na sikmura at mapupulang pagod/inaantok na mga mata nabuo ang konsepto. Kailangan maghanap ng lugar, gumawa ng program at mag-isip ang iba pang sikat na writers na pwedeng imbitahin at syempre pa, ang mga gagawin para ipakalat sa buong sambayanan na magkakaroon ng sariling book launch ang The Erotics (para naman di kami langawin haha).

Syempre naisip namin, sayang naman. Mayroon kaming sariling closed group sa Facebook at hindi lalagpas ang isang araw na hindi bumabaha ng comments at notifications sa loob ng group. Madaling araw man, gising ang karamihan sa amin para mag-ayos at maitaguyod ang libro. Sa gitna ng klase at trabaho, magka-chat at magka-text pa rin na nagkakamustahan.

Dalawang linggo rin nabugbog ang grupo, sa ilang gabing pag-eedit/pag-rerevise ng mga storya, sa pag-lay out ng 30 PDF story files, pag-design ng book cover, paghagilap ng mga blurbs, paggawa ng poster (naka-ilang version din kami), pagpa-photocopy ng mga pamphlet, pagpakalat sa Instagram ng mga excerpts ng bawat storya, pagsubok/pagpakahirap na kumuha ng ISBN at ang pagpapakalat sa Facebook ng announcement.

Sayang naman, na hindi mababasa ng iba ang pinaghirapan naming i-workshop sa loob ng 12 weeks, sayang naman na hindi maibi-bida ng grupo ang mga natutunan namin mula kay Sir Eros.

Kaya kung hindi man sa Aklatan maibenta at mailako ang libro, hahanap pa rin kami ng paraan!

Kahit tentative pa lang, sabay-sabay po nating paghandaan ang September 28, 2013 para sa book launch ng Unang Putok! Malamang, itataguyod na naman ng grupo sa loob ng 20 days ang lahat ng kailangan, pero kakayanin ng The Erotics para lamand sa mga instant-fans noong Aklatan at para sa lahat ng kaibigan at kakilala na patuloy na sumusuporta sa aming maliit na book project :).  Sa lahat po ng makakabasa nito, sana po, suportahan niyo pa rin kami sa pagtatangkang maging writers, kahit pa po self-publish kami.

This is it! PART 2!

Gusto rin pasalamatan ng The Erotics, ang printer ng libro. Talagang hindi kami pinabayaan, kahit na hindi natulog ng dalawang araw, at naki-isa sa mga workers ng shop para lang maitaguyod ang libro. Kahit pa sa huli eh bumigay ang binding machine nila. Maraming salamat sa pag-ako ng printing, dahil walang ibang printer ang kukuha ng rush at 3 days left remaining na lang. Maraming salamat po Sir Eros Atalia, maliban sa Palanca awardee, mentor, professor, siya ang pinaka-masipag, matibay at napakagaling na printer!  (parang natuluan niyo pa ata ng pawis ang ibang kopya, hahahahaa)

At para po sa mga announcements, kung saan at anong oras ang soft book launch namin, paki-like lang po ang Facebook page namin, www.facebook.com/UnangPutok.  Dito po ang lahat ng updates, announcement at maglalagay po kami ng mga teasers at posters.  At kung may katanungan po kayo, welcome na welcome po kayong mag-message!

Unang Putok. 30 kuwento. 15 manunulat. 1 libro.

Taos puso po kaming nagpapasalamat! See you soon! 

Loveeeee, The Erotics!

#UnangPutok

Lalabas na! Abangan!

Ricky Lee

June 15, 2013. Maraming salamat kay Sir Ricky Lee, sa pagbubukas ng kanyang tahanan at ng napakagandang library para sa amin. Pati na rin sa pagbabahagi ng mga tips at kwento hindi lang sa pagsulat, pati rin sa buhay bilang isang manunulat. Last Saturday meeting ng The Erotics. :)

with Sir Ricky Lee

with Sir Ricky Lee

Sa Uulitin

Sa Uulitin

ni Jen Karen Lynn A. Tan

Di ko pa siya nakikilala, nababasa ko pa lang ang mga gawa niya parang gusto ko na ring magsulat. Di ko na babanggitin ang husay nitong si Sir Eros Atalia sa pagsusulat, pagsasalita, at pagtuturo. Alam na ng lahat 'yun.

Nakakainspire magpursigi sa pagsusulat.

Ang hindi ko lang mapapalampas ay ang pagka-generous niya. Nakakahiya sa kadamutan ko. Kung ako yun, hindi ako gagawa ng kahit ano para sa isang tao, lalo na kung hindi ko naman kilala, hangga't walang maibabalik sakin. Kaya't kakaiba ‘tong si Sir. Nakakabilib. Libre ang lahat. Libreng workshop, libreng pagkain, libreng iba't-ibang experience. Sosyal.

Nakakainspire bawasan ang kadamutan ko.

Thank you Sir sa effort at sa gastos mo samin. Balang araw, mapapalitan rin namin 'to.

Sa uulitin...

Si Eros Atalia at ang mga Batang Erotics

Si Eros Atalia at ang mga Batang Erotics

ni Ysab Santos

March sixteen:

dala ang katawan at inalertong pag-iisip,

sa kauna-unahang araw ng pagsasanay.

Baon: kaunting pera;

lakas ng loob;

kabaitan (?);

maraming ngiti;

malakas-lakas na boses;

bolpen;

notebook;

at sariling kwento.

Bago matapos ang session:

(1)     Basahin ang Utos ng Hari at Si Anto;

(2)     “Assignment ninyong” ipakilala

ang pangunahing karakter ng inyong istorya.

Karakter… karakter –

pisikal, mentalidad

emosyon, saykolohiya

katayuan sa lipunan, kumpletong biodata.

A beinte tres ng Marso ang sumunod na araw.

Ipinakilala ko kay Sir si Lara,

Ma. Lara Oloris ang buong pangalan.

Ipinakilala rin ng iba pa, ang kanilang mga bida.

Babaeng baog at iniwan ng walang konsiderasyong asawa.

Batang mahirap, lumaki sa hirap, at namatay nang mahirap.

Batang kulang-kulang: ina, karangyaan, ama, dugong susustento at dadaloy sa katawan.

Inang nawalan ng bahay na pagsisilungan sa anak,

Magkarelasyong dating masaya, sa ilang panahon ay naghiwalay…

                Nagkalayo, at isang araw, muling nagkita –

                                ang araw ng paghuhukom.

Ilan lamang sila sa mga kwentong aabangan sa araw ng pagtatapos

                nitong pagsasanay.

Ang kwento ko ngang ibinahagi,

kwento ni Lara Oloris.

Isang dating aktibista, tagapagsalita sa mga protesta.

Matapos mahuli sa isang rally kasama ang sampu pa sa kanila,

                doon siya mapapalapit sa isang kasama: si Fatima.

Lilipas ang panahon, darami ang kanyang mga hamon:

pamilya, pag-aaral, pagkilos, personal na disposisyon.

Lumipas nga ang panahon, dumating ang araw ng kanyang pagtatapos –

Cum Laude.

Ang mga sumunod na eksena, nagtatrabaho na siya sa media.

Batikang writer at producer, editor at direktor ng sariling mga episode;

Dokumentarista.

Kakatok isang araw, panibagong kwentong bibigyan ng hustisya:

                Surface student-leader Fatima!

Ika-6 ng Abril, sumunod na pagkikita-ktia:

Ano ang dialogue?

Tinutulungang hubugin ang mga karakter

sa pamamagitan ng mga “linya.”

Tandaan:

“Iwasan ang kwento na, ikinukwento pa.”

Heto, April twenty,

ang ikaapat na session sa seryeng pagsasanay ng mga bata.

Fiction –

                may center of intelligence; limitasyon ng kwentista sa kanyang kwentong isinusulat.

                Iba’t ibang istilo: inverted, linear, non-linear, forward movement; multi-directional.

                mayroong setting na siyang konteksto ng kwento.

                at may mga tauhang binibigyang hininga at buhay sa kwento.

4^th day na ng Mayo,

“nakakailang session na nga tayo?”

Lima.

Salang sa workshop ang kwento ni kasamang Giselle,

                Cheap na Bagay sa Divisoria,

at ni kasamang Ryan, Lakad.

Point of view.

Center of intelligence.

Saan ito lulan (ginanap)?

Mga salitang ginamit.

Mga tauhan.

Close reading na ang porma ng pagwo-workshop

sa mga sumunod pang istorya.

A desi otso ng Mayo, bubusisiin at hihimay-himayin

                ang lohika ng bawat salita, pangugusap at talata

                na ginamit ng kwentista.

Kape, Bedsheet, Kurtina at Bintana ni kasamang Chenley ang nauna.

+ (Positive) ni Leng ang ikalawang isinalang.

Ika-25 ng Mayo, walang proper session na naganap.

Araw naming ito ng “We love JC Pacala”

at pagsuportang moral sa pagkakabahagi niya

sa Palihang Rogelio Sicat.

Book launching din ni Ferdinand Jarin na dati ko nang nabasa,

                sa kanyang maikling kwentong D’Pol Pisigan Band,

naging first prize sa Palanca.

Talk nila Ed Maranan at Psyche Mendoza.

Talk din ni Koyang (Jess Santiago) pero

                mas inabangan ng lahat ang kanyang cultural performance.

Lumalapit na ang araw ng pagtatapos.

Sa kauna-unahang batch na ‘to: cool.

Sa natatangi at walang kaparis naming mentor:

                (sabay-sabay) “WE LOVE YOU!!!

                At pa-Yum Burger ulit Sir!”

Ang mga sumunod na meeting,

                bukod sa close reading proper,

                nasusundutan na rin ng tasks distribution para sa gaganaping graduation.

June 1, isinalang si Tristan at ang Siargao ni Ate Peach

                (na hindi ko alam kay Sir kung Peachy o Peach o Peaches ang gustong itawag kay Ate).

Sinundan ito ni Lola,

                na may makatawag-pansing linyang “Si Bum at si Lola. Si Lola at si Bum.”

                                ni kasamang Iza.

Oh, a otso na ng Hunyo,

                Nag-plot na si Sir ng deadline sa pagpapasa ng manuskrito –

                June 14, araw ng Biyernes sa susunod na linggo.

Sundot ulit ng kumustahan sa mga gawaing napaghati-hatian:

Certificates;

Logo;

Venue;

Paghagilap ng mga donasyon;

Paghagilap sa mga batang dadalo sa pagtatapos.

Close reading pa rin sa kwentong Uwian ni Miko

                at sa Ang Paghahanap ng Ginto ni Rijel.

Muling napuna at nagpuna ang grupo ng Erotics

sa napatunayan nitong hindi disiplinadong pagtalima    

                sa oras ng kitaan na itinatakda.

“June 15… ala una kinse hanggang ala una y media lang

                ang hintayan sa LRT – Katipunan.

Aalis si Ricky Lee ng alas tres y media kaya dapat tayong on time.”

June 15, alas dos kinse na’y nasa pila pa lang ng mga traysikel

                ang seeking-for-discipline na mga bata.

Alas dos treinta y singko, The Erotics is in the house of Ricky Lee na.

Face-to-face sa loob ng kanyang library,

                Pakikimingle sa sangkatutak niyang mga libro.

Buti na lang at malakas ang loob kong magtanong,

                buko agad ang bagong film na niluluto,

hango sa kwento niya –

Servando Magdamag, coming soon!

Talk – insights, mga payo.

Autograph. Book signing.

Photo ops.

“Pabili pong libro,”

“Papirma naman po sa libro n’yo.”

Photo ops.

Ganado ang mga bata sa melodramang kwento ni Ricky,

                muntik pang mag-force pasting.

Baka sakali,

baka sakali lang naman…

mahawaan din kami ng galing

                                sa creative writing.

Alam kong may kulang.

Mga hindi ko nabanggit na isinalang na kwento –

Biktima ni Merl,

Bolpen ni Jen,

ang kay Kuya Ed na Wanted: Bedspacer,

at ang sa akin namang Untitled Feelings.

Walang date sa notebook ko kung kailan

                ang mga ito isinalang.

Gayunpaman, pagpupugay sa ‘ting lahat.

Ilang araw na lang, magtatapos na tayo.

May ilan na sa atin ang nagseselos sa upcoming second batch

                ni Sir sa Agosto.

Sabi nung isa d’yan,

                “Wala bang 3-month rule?”

May nabasa rin akong,
                “Magseselos ako kapag may 2^nd batch na si Sir.”

Nakakatuwa at nakakatawa.

Sa ilang mga susunod na araw o linggo o buwan o pwede na ring taon,

                may ilan na sa ‘ting makapaglalabas ng libro.

Tulungan ulit sa paghagil ng mga donasyon at sponsor!

Muli,

Happy Graduation!

It has never become complicated because of Sir.

Si Eros Atalia…

Para sa akin…

...ay ang buong pag-iral ng pagsasanay na ito.

Wala Akong Maisip Na Title Kasi Kung Anu-Ano Lang Ang Sinulat Ko Dito

Wala Akong Maisip Na Title Kasi Kung Anu-Ano Lang Ang Sinulat Ko Dito

ni Rijel R. Reyes

Nakilala ko si Eros Atalia noong nagpers yir college ako sa Unibersidad na Sawa na sa Tubig.

            May parang talk kasi noon sa Tan Yan Kee (student center ba ang TYK? Hindi ko  sure) pero hindi ako pumunta kasi tinatamad ako. Ang daming pumuntang mga kaklase ko. Mga dalawa. Joke. Mga apat. Funny daw at parang Bob Ong ang atake ni Atalia. Parang ang pangit naman ng ganung impression k’ako – kinukumpara at nakikita ka sa anino ng iba.

            Hanggang sa nabasa ko ang Peksman at Ligo Na U. Tulad ng iba, kinumpara rin kita sa kanya. Given na ang pareho kayong nakakatawa. Pero sa’king palagay, may mas pinagdadaanan ka (kung ano man yon ay hindi ko na alam).

            Joke lang. Magaling kaya tatay-tatayan namin. Ahe he he.

            So naging pormal ang pagkakakilala ko kay Atalia noong terd (3^rd) yir. Naging propersor ko siya sa isang subject kung saan kailangan namin gumawa ng parang baby thesis. Ayos lang. Sa awa ng Diyos, kinaya naman.

            Doon ko nalaman na hindi pala kailangang maging seryoso para seryosohin at magsalita ng seryoso sa hindi seryosong paraan. Tulad nang ikuwento niyang hindi niya maintindihan ang mga nag-aalaga ng aso. Dinadamitan, binibigyan ng bahay, katabi matulog, pinapakain, pinapamanicure/pedicure pero kapag sa ibang tao, hindi kayang gawin. “Man’s bestfriend hayop?! Bespren mo aso imbis na tao?!” Ayun. O di ba? May pinaglalaban siya? Joke. Ahe he he.

            Duon ko rin nalaman na ang burnik ay ang pinakahabang buhok sa ating katawan. Direktang konektado ito sa mga tissue, masel, at nerves sa mukha, partikular na sa mata, bibig at ngipin. Bilang pruweba niya, kapag hinatak ang burnik, mapapapikit ka. May mataas na tsansa din na mapapakagat labi.

            Sa hindi malamang dahilan, siya na naman ang propesor ko nu’ng sikand (2^nd) sem. Sa Retorika naman. Mas masaya to. Nalaman kong mahalay pala ang Leron Leron Sinta at Paruparong Bukid. Medyo na-ulol ako kung bakit tinuturo yun sa mga bata? Isa rin akong biktima. Dito ko rin nalaman na si Gary Granada ay isang dakilang mangingibig.

            Lalo kong nakilala si Eros nang isa ako sa mga pinagpala ng mahabaging langit na makapasok sa kanyang fiction writing clinic.

            So, ayun nga.

            Sawang-sawa ako o kami siguro sa pang-aalaska niya sa aming mga katha. Paduguan ng manuscript. Mas madugo mas masaya kasi mas marami siyang pang-aasar na gagawin. Lalo na kapag close reading. Titingnan kasi kung lohikal ba ang pagkakasunod-sunod ng mga pangungusap at pagkakaayos ng mga salita. Kapag hindi, ewan ko na lang.

            Gayunpaman, natuto ako. Bukod sa mang-alaska at magsulat, pinakamaligaya ang eat and run.

            

Construction Site

Construction Site

ni Merl Peroz

Bawat arkitekto ay may vision. Nakikita niya ang kalalabasan ng tinatayo niyang building.  Alam niya ang gagawin para maging matibay ang pundasyon. Alam niya ang gagawin upang hindi gumuho ang interior at mag-mukhang disente ang exterior.

Si Eros Atalia ay nakakabuo hindi lang ng isang building kundi ng isang universe na may matibay na pundasyon at istraktura. Maayos ang pag-kakalatag ng plano, kaya madaling mapakinggan ng kung sinong mang-gagawa. Matatag ang bawat character ng kanyang mga storya kaya hindi mapapatumba ng kahit sino. Makinis ang pagkakalapat ng mga plywood at iba pang disenyong akmang akma sa kanyang mga likha.

Pero hindi lahat ng arkitekto ay may tapang, sapagkat iilan lang ang ay may kakayanang tumaliwas sa nakagawiaang arkitektura. Isa na nga si Eros sa mga pasaway.

Kung maging construction worker nga si Eros Atalia ay siguro hahalukayin niya ang semento sa kakaibang pattern. Lalagariin niya ang mga materyales hindi gamit ang lagare kundi ang bread knife. Hindi naman sa pinahihirapan niya ang sarili niya, kaya niya lang talagang umalis sa kombensyon at tumuklas ng ibang paraan. Nakikita niya ang mga sahig, pader, poste at bubong hindi bilang parte lamang ng pundasyon, ngunit bilang mga kaibigan na makakapagkwento sakanya ng mga out of this world na ideya.

Gayunpaman, kahit matayog na ang narating ng ating Forman, ay magugulat ka dahil handa parin siyang maging taga bili ng bigas para sa mga karpintero niya.

Akalain mo nga namang isang Palanca winner pero kapag kumakain sa KFC eh nag-kakamay pa din. Naka-ilang best selling na libro na pero nag-mimistulang clown sa party ng kanyang mga estudyante.

Madalas kapag sweldo na sa construction site ay magkaka-bayaran na ng utang o kaya naman ay wala ng masyadong natitira dahil puro bali na. Eh dahil nga mataas na ang katungkulan ng kotraktor nating si Eros, malaki na ang kita niya. Pwede namang kanya na lang, ipunin niya na lang para mas marami siyang mapatayong building. Pero hindi, ipangungutang pa niya ang pero o di kaya’y ipanglilibre sa mga kasamahan. 

Kasing tibay ng statue of liberty ang personalidad, kasing taas ng eiffle tower ang nalipad pero kasing lambot ng hinahalong semento ang puso.

Sa dalawang semester at isang buong summer kong naging guro si Eros Atalia ay ni minsan ay hindi ko siya nakitang mag-wala dahil sa galit. Kapag maingay ang klase ay tatahimik lang siya at makikiramdam. Nakakahiya bilang estudyante ang respetuhin ka ng guro mo kung siya nga ay hindi mo pinapakinggan.

Noong minsan pa ngang nalate kami ng mga ka-workshop ko papunta sa bahay ng batikang manunulat na si Ricky Lee, kalmado niya lang kaming sinabihang, “May maabot nga tayo sa disiplina niyong ganyan.”

Mas tumatatak pala kapag subtle ang pag-kakasabi.  Mapapaisip ka pa kasi ng malalim, sa sobrang lalim hindi mo na makalimutan. Sa sobrang pagkakatatak, maiiwasan mo ang pag-ulit.

Isa nga siguro ako sa mga binubuong building niya. Bukod sa respeto at sa utang na loob, hindi ko makakalimutan na dapat ang pag-likha ay para mag-mukhang magaling. Ngunit para mas maintindihan ng nakararami. Maintindihan ng mga di nakakaintindi at di marunong umintindi. Patuloy kong ipapaabot ang aking mga sinusulat sa mga taong nais matuto, sa mga taong gusto ng pag-babago. Dahil ang literatura ay hindi lang para sa nakakabasa, para ito sa mga umiintindi at iintindihin.

Skyscraper na nga si siya. Balang araw titingin din ang akademya. Kailangan natin ng mas maraming Eros Atalia.

Scary.